3.02.2009 ХУТКИ СМОУЖ "Вясковы": мнения экспертов

Кому верить в этом суетном мире, если не нашему сайту? С большего ведь все суки, все врут, и ЖЖ, и FM, и TV. Правда, есть такая маза на земле белорусской - ЭКСПЕРТЫ.БАЙ - эти врут поменьше, объективно врут, поэтому к их мнению мы стараемся прислушиваться. Время от времени - это всякий раз, когда "эксперты" берутся за наше, за "могилевское". На этот раз пощупали за вымя нашу деревенскую ска-группу ХУТКИ СМОУЖ во главе с небезызвестным Лукашенко...

"Хуткі Смоўж" выдаў свой дэбютны дыск "Вясковы". Беларусы дачакаліся сваіх "воплей" і "здобаў". Слаўгарадзка-магілёўскі гурт на чале зь цёзкам беларускага прэзыдэнта ў дэбютным альбоме прадэманстраваў надзвычайную сьпеласьць ды заявіў пра зьяўленьне новага музычнага кірунку — "belarusian village-ska music". Такі дэбютны альбом маглі бы запісаць "Песьняры", калі б ўтварыліся ў нашыя дні.

З адчуваньнем мэлёдыі ў Сяргея Лукашэнкі — усё ў парадку, з харызмай, відаць, таксама. Засталося толькі мову падцягнуць, бо ягоныя стылізацыі пад народныя песьні не заўжды пісьменныя ды часта поўняцца штампамі. Дзьве самыя ўдалыя песьні альбома — на пачатку. Нягледзячы на ўяўную весялосьць, вядзецца ў іх пра праблемныя рэчы. Пра вёску, у якой ніколі ня будзе вясельля ды пра маладога — пэўна аднаго з тых нешматлікіх, хто застаўся на той вёсцы, якому не дапамог Хадоркін ("Вёска", "Лебедзі").

"Хуткі Смоўж" быў яўным фаварытам конкурсу на апошнім "Басовішчы", але ня здолеў прыехаць. Іх альбом сьведчыць, што гурт можа ўвайсьці ў шэраг лідэраў айчыннага фольк-мадэрну. Шкада толькі, што спазьніліся беларускія музыкі гадоў на дзесяць з гэтым альбомам.

Обманчиво легкомысленный и легковесный фолк/ска-фолк по настроению и музыке иногда превращается в подконтрольно агрессивный, эмоционально агрессивный, но не ради самого рубилова. Все добротно и серьезно. Но при этом музыканты не парятся и не встают в позу хранителей и преумножателей этники, они органично в ней так живут и живут ей так.

"Прывiтальная", "Лебедзi" (в духе фолккореров "Zdob Si Zdub" периода перехода в лигу дэнсфолккорщиков – откуда рукой подать до попкора: а-ля "здубовских" песен будет несколько), "Прыйдзе вораг", "Казакi", "Вясна" (с музыкально-текстовым фрагментом из детского телесериала "Гостья из будущего" – словно привет "Миелофону" ТТ-34), "Зернышко" (исключение из правил: а-ля рюсс народный с утяжеленными гитарами).

"Хуткі смоўж" – это попытка красиво скрестить различные современные общемузыкальные и фолковые течения. Причем очень даже разные – от ска/панка и разной гитарной альтернативы до балканских дел и украинской свадьбы. На выходе получается такая позитивная и вполне заводная музыка, основанная на авторском силизованном материале.

Вместе с тем, немного раздражает, что группу уж слишком носит из стороны в сторону. К тому же трудновато найти здесь что-то такое, что было бы чисто своим – то молдавский "Zdob Si Zdub" привидится, то украинские "Мандри" почудятся. Не хватает собственного стержня, в общем.

Главная же беда в другом – при общем позитивном впечатлении маловато действительно ярких моментов (как, например "Лебедзі") и присутствуют заметные провалы. К чему в концовке (не в качестве бонусов) две песни на русском (особенно жутковатая колхозно-панковая "Весна") я так и не понял. В целом неплохо, не более того.

Удзельнікі калектыву, каб адкінуць лішнія дыскусіі адносна абранай ім стылістыкі, самі акрэсьлілі напрамак, у якім яны вырашылі працаваць: беларуская вясковая музыка ска. Такое спалучэньне, на першы погляд, крыху бессэнсоўнае, аднак на практыцы дае пэўны плён. Прынамсі, гэта ледзь не адзіная ў краіне каманда, якая трымаецца фолкавай стылістыкі і пры гэтым засноўвае рэпэртуар збольшага на энэргічных, тэмпавых, вясёлых песьнях. Ня лічачы груп кшталту "Бяседа", зразумела. Але яны ўжо крыху зь іншай опэры…

Нельга казаць, быццам аранжаваньні песень "Смаўжа" складаныя, наварочаныя. Не, ўсё дастаткова проста і адпавядае абранай стылістыцы. Ад яе музыкі практычна й не адыходзяць. Можа, за выключэньнем "Купальскай" – песьні, якая здалася мне найбольш прапрацаванай у альбоме і таму, магчыма, самай запамінальнай. Увядзеньне ж у гукавую пабудову песень дадатковых духавых (што, шчыра кажучы, просіцца) ускладніла б выкананьне пастаўленых задач. Тым ня менш падумалася: добра, яшчэ два, тры альбомы з падобным матэрыялам – і слухачу могуць знудзіцца. Мода на клясычнае ска пратрымалася ня так доўга, гэты стыль эвалюцыянаваў, а ягонае адраджэньне пасьля многіх гадоў нябыту таксама зьява модная, а таму – часовая. Удзельнікам "Смаўжа" варта было б ужо сёньня прыкінуць, што і як яны будуць рабіць у бліжэйшай будучыні.

Пакуль што іх музыка – пазытыўная, аптымістычная, яна прыносіць дадатковыя фарбы ў агульную карціну таго, што мы вельмі ўмоўна называем фолк-мадэрнам. Характэрна й тое, што група гэтая нарадзілася пад яўным крылом групы "Осіміра". А таму можна спадзявацца, што "Смоўж" па дарозе да посьпеху й творчых вяршыняў не засьне і не заблудзіць.